#recenzjePi "SŁOŃ BIRARA" Antoni Ferdynand Ossendowski

Piękna opowieść o jedynej, prawdziwej miłości. Ta historia chwyta za gardło i trzyma, trzyma, trzyma... aż na końcu puszcza, ale wcale nie jest ci lżej. Antoni Ferdynand Ossendowski, był wyjątkowym pisarzem, pisarzem-podróżnikiem, który w swoich tekstach zawsze zawierał ponadczasowe prawdy. Był też mądrym i wnikliwym obserwatorem, co czuć w jego twórczości i co sprawia, że te książki się nigdy nie zestarzeją.

"SŁOŃ BIRARA" opowiada o wielkiej przyjaźni człowieka i zwierzęcia... i jak to zazwyczaj bywa, zwierze okazuje się wierniejsze. Amra jest małym chłopcem, mieszka wraz z rodziną w nędznej chacie, a ich największym skarbem jest ów słoń, który do tej pory pracował z dziadkiem Amry, ale dziadek zginął, a słoniem zajął się chłopiec. Między Amrą a zwierzęciem powstaje silna więź, a o tym, jak ta więź jest silna czytelnik dowiaduje się w środkowej części opowieści, gdy Amra opuszcza Birarę, by wraz z młodym księciem zdobywać wiedzę w dalekiej Anglii. Książę pokochał słonia i zapragnął by oboje zostali w jego królestwie, lecz słonie nie może chłopcom towarzyszyć w podróży do Anglii, więc pozostawiony szaleje z tęsknoty.

Dla mnie to nie tylko opowieść o słoniu, ale przede wszystkim opowieść o wielkiej miłości. O tym, jaki ból można komuś zadać, najpierw go "oswajając", kochając, a potem go opuszczając. Miłość nie rozumie samotności - bo miłość, to bliskość.

Książka przypomina mi trochę klimatem "W pustyni i w puszczy", choć akcja nie dzieje się w Afryce, tylko w Indiach, a słonie indyjskie są zdecydowanie inne, niż te afrykańskie, ale jest coś, co kojarzy mi się z sienkiewiczowskim hitem i to coś, jest w stylu, atmosferze, sposobie opowiadania. Odnalazłam tu także motywy z mojej ukochanej książki "ZEW KRWI" Londona.

Ossendowski nie pozostawia także bez komentarza kwestii kolonizatorskich i surowo ocenia białych najeźdźców - zwłaszcza wybrzmiewa to w ostatnim rozdziale. Świetnie spuentowanie nienażartego zachodu, który nigdy nie zapłacił za wyrządzone krzywdy.

Muszę przyznać, że się wzruszyłam. Historia słonia, który okazał się bardziej ludzki od ludzi sprawiła, że moje serce zabiło mocniej. Jest to książka dla każdego - przeczytajcie, bo to piękna opowieść.

Wydanie jest podstawowe, czcionka duża, łatwo i szybko się czyta, a dodatkowym plusem jest cena - na każdą kieszeń. Ilustrację na okładce wykonała Agnieszka Kuglasz.

w wielkim ciele - wielkie serce

8/10

Wydawnictwo Zysk i S-ka

π