#recenzjePi "WYSPA DOKTORA MOREAU" Herbert George Wells

Książka, którą właśnie skończyłam, jest z rodzaju tych wstrząsających BA! obrzydliwych i jeszcze z rodzaju tych, o których się nie zapomina. Wells bezsprzecznie był mistrzem pióra, pisał z pasją i przekazywał w tym sowim pisaniu ciężar ogromu emocji, jednak ponad wszystko jego dzieła - a już szczególnie "Wyspa doktora Moreau" - nasiąknięta jest strachem i samotnością wręcz nie do zniesienia. Mamy tutaj do czynienia z pamiętnikiem biedaka, co znalazł się w sytuacji nie do pozazdroszczenia. Najpierw dopadła go katastrofa statku, potem wizja śmierci na tratwie, by w końcu trafić na paskudną wyspę, gdzie szalony (zdaje się) doktor przeprowadza swe okrutne eksperymenty tworząc ze zwierząt ludzi, które nigdy ludźmi do końca się nie staną, ale już zwierzętami być przestały. To mocna, psychologiczna powieść, która porusza zagadnienie etyki, stawia pytania o granice nauki i o znaczenie "człowieczeństwa". Muszę przyznać, że ów książka budzi skrajne emocje, od zachwytu, po zgrozę, jednocześnie do siebie przyciąga, by już zdanie dalej odtrącać z mocą najgorszego potwora. Pierwsza część jest błądzeniem głównego bohatera, jest jego niedowierzaniem i próbom oswojenia się z zaistniałą sytuacją... druga zaś przypomina horror Robinsona Crusoe, lecz w o wiele, wiele drastyczniejszym wydaniu. Autor tak naprawdę prowadzi czytelnika wcale nie przez fikcyjny świat, lecz przez ten świat, który znamy i ukazuje ludzi zezwierzęconych, ludzi, których wokół nas pełno. Nie da się wyrzucić z pamięci tej wizji, gdy już się ją poznało, więc uważajcie - tak książka pozostawia ślad i jest to ślad pozbawiony nadziei i niezostawiający złudzeń. Człowiek bywa gorszy od najgorszego zwierzęcia. 

 8/10 

  Wydawnictwo Vesper

π