#recenzjePi "The world of LORE. Potworne istoty" Aaron Mahnke

Od dziecka lubiłam słuchać i opowiadać straszne historie, dodatkową zachętą był dla mnie fakt, iż zawsze spotykało się to z dużym zainteresowaniem. W szkole wprost przepadałam straszyć kolegów i koleżanki, czy to na wycieczkach, czy na przerwach, w szatni i na lekcjach plastyki (bo były to lekcje, na których mieliśmy najwięcej swobody artystycznej). Skoro znacie już moje zamiłowanie do dreszczu strachu zapewne zrozumiecie, dlaczego sięgnęłam po „The world of LORE. Potworne istoty” Aarona Mahnke. Jest to moje drugie spotkanie z tym autorem (zaczęłam do „The world od LORE. Niegodziwi śmiertelnicy) i wypada lepiej niż pierwsze, w którym znalazłam wiele nieścisłości, krzywdzących uogólnień i zwyczajnych błędów. W „Potwornych istotach” zanurzyłam się bez reszty i to zanurzenie bardzo przypadło mi do gustu.

Nie jestem jednak całkiem szczera, co do tego „pierwszego kontaktu” z Aaronem Mahnke, bo oczywiście pierwszy, pierwszy raz był za sprawą podcastu LORE, który jest dokładnie o tym samym, o czym są książki – czyli o potworach, różnorakich i legendach, zachwycających, ale i przerażających. Wszystko to tworzy istną mieszankę wybuchową, koktajl z najlepszych (dla mnie) możliwych składników.

Autor miał doskonały pomysł, a i zrealizował go naprawdę bardzo porządnie. Chłop się niewątpliwie przyłożył, zwłaszcza do tej pierwszej części, czyli „Potwornych istot” (tak, zaczęłam czytać od części II, ale to nie ma znaczenia, bo przedstawione w książkach opowieści nie są ze sobą w żaden sposób powiązane, więc możecie czytać jak chcecie – ale polecam wam „Potworne istoty”, bo „Niegodziwych śmiertelników” możecie sobie darować, choć też są zbiorem ciekawych zdarzeń, ale ta nieścisłość boli…).

A co my tutaj mamy?

Mamy elfy, gremliny, krasnoludy, elfy, psotnych lotników, człowieka-ćmę, wilkołaki, wampiry i oczywiście opętania (które mnie najbardziej zawsze przerażały i nadal przerażają). Do wyboru, do koloru. Aaron robi też ciekawe odniesienia do historii, do języka, pochodzenia słów. To bardzo interesująca podróż i świetne tematy do dyskusji. No bo kto nie lubi się trochę pobać w gronie znajomych? No kto?!

Dodatkowym, sporym atutem są w tej książce ilustracje M.S. Corley’a. Serio, facet ma dryg do mrocznych klimatów i świetną kreskę. Całość więc wypada bardzo dobrze i ja oczywiście gorąco polecam! Dla mnie była to miła odskocznia a i świetne kompendium wiedzy o dziwnościach tego… a może już nie tego – świata.

7/10 bardzo dobra    

* Ale pozwolę sobie zauważyć, że ze wszystkich potworów najgorszy w końcu i tak jest człowiek (dość smutne to, ale cóż…). Niestety podłych, potwornych ludzi spotyka się w swoim życiu sporo… niechlubny to, dla naszego gatunku, ranking.  

LINK do recenzji tomu II "The world of  LORE. Niegodziwi śmiertelnicy" : 

https://portretyswiata.blogspot.com/2019/07/recenzjepi-world-of-lore-niegodziwi.html 

tom I

seria Lore

Wydawnictwo Zysk i S-ka

 π