poniedziałek, 24 lutego 2020

#recenzjePi "Podróż powietrzna" Willem Bilderdijk

Cóż to była za podróż… w czasie… i to do - przeszłości, wbrew temu, że przecież to science fiction! Powinniśmy się więc nastawić na szalone wizje przyszłości. No tak, ale „Podróż powietrzna” została napisana w 1813 roku… to wiele tłumaczy, prawda?

Willem Bilderdijk zapisał się na kartach historii jako poeta, ale popełnił tę oto nowelkę (91 stron, w tym 20 stron świetnego wstępu od tłumacza Damiana Olszewskiego) i chwała mu za to! Jest to doskonałe świadectwo minionego, tego co kiedyś ludzie uważali za szczyt nowatorstwa. Jestem pod dużym urokiem historii „Podróży powietrznej”, w której główny bohater wyrusza balonem w Kosmos! A dokładnie na Księżyc… a jeszcze dokładniej, na podksiężyc! Tak, wiem, czyste wariactwo, a gdy dodamy do tego nasze współczesne SF, to wypada dość dziwnie, bo jednak twórcy SF bazują na najnowszych odkryciach naukowych… przypominam jednak 1813!

Już wiecie, że ów książeczka bardzo mi się podobała, naprawdę dała mi wiele radości i pozwoliła na chwilę „odlecieć się” od problemów codzienności, za co jestem jej niezwykle wdzięczna. Wyjątkowo spodobała mi się koncepcja Raju utraconego, którą autor wplótł w fabułę „Podróży powietrznej”. Na uwagę zasługują również nawiązania mitologiczne, niewątpliwie dodające uroku całej opowieści. Miałam luźne i szybkie skojarzenie z mitologią tolkienowską (w odniesieniu do tego Raju utraconego przez Ziemian), ale to zrozumiałe, bo przecież sam Tolkien inspirował się mitologią i religią oczywiście. Nie mogę także pominąć ilustracji stworzonej ręką autora – jest to smaczek tak miły dla oka, że grzechem byłoby pominąć tę informację.

Kończąc zaznaczę, że choć SF z 1813 roku bardziej niż zadziwia wizjonerstwem - wywołuje uśmiech na twarzy, to jest to (w mojej opinii) pozycja wręcz obowiązkowa dla każdego fana gatunku. Wszystko mi się tu podobało, i język (poetycki, dopracowany, piękny tylko tak, jak to może być piękny język przeszłości – który ja preferuję zdecydowanie bardziej niż współczesne twory), pomysł (i dzisiaj ta wizja potrafi zawrócić w głowie i podkreśla, że świat jest dla nas zagadką niezależnie od wiedzy, którą dysponujemy) i wydanie (okładka jest idealna!). Cieszę się, że Wydawnictwo IX zdobyło się na odwagę i wydało to niezwykłe opowiadanie, to echo przeszłości, ale przecież tylko patrząc w przeszłość możemy zrozumieć teraźniejszość i marzyć o przyszłości.

7/10 BARDZO DOBRA – czytajcie koniecznie, a już obowiązkowo fani SF!

seria światy wizjonerów

Wydawnictwo IX