#recenzjePi "Uratować Missy" Beth Morrey

Rzadko sięgam po obyczajówki... i chyba jest ku temu powód - nie czuję ich, rozmijam się z nimi i niestety, ale też tak się stało z "Uratować Missy", książką dobrą, ale nie dla mnie. Mam też wrażenie, że autorka w tej jednaj, jednak dość lekkiej pozycji upchnęła wszystkie problemy świata, a przynajmniej te najgłośniejsze : Brexit, homoseksualizm, aborcję, choroby, poronienie, samotność, starość, młodość, niewierność, walkę o prawa kobiet, emigrację, męża bijącego żonę, samotną matkę, waleczną singielkę, wojnę, sufrażystki ufffffffffffffffffffffffffffffffff czego tu nie ma! Chyba trochę jednak przesadziła.

Nie byłam w stanie polubić żadnego bohatera, wszyscy wydali mi się płytcy, powierzchowni, stworzeni pod problem, który pisarka chciała wcisnąć, a że wcisnęła ich tak wiele na tak jednak małej przestrzeni i podanej w obyczajowym stylu - no cóż, zwyczajnie ta opowieść mnie nie ruszyła, a wręcz wywołała uczucia obrzydzenia do nakreślonych w niej bohaterów - tylko pies wyszedł z tej batalii cało... choć to chyba nie jest dobre określenie wiedząc, jak książka się kończy.

Właśnie - pies, suka Bob, zwana Bobby jest najmilszym elementem tej opowieści. Myślę, że gdyby Beth Morrey skupiła się na tej relacji - relacji 79-letniej kobiety z psem, to mogłoby być naprawdę dobrze, wzruszająco i co najważniejsze - prawdziwie.

Dlaczego sięgnęłam po tę książkę? Cóż... powód jest głupi i na nim się wyłożyłam... co było przecież do przewidzenia - spodobała mi się okładka. Ta starsza pani, od tyłu, wygląda obłędnie, elegancko, marzę, by mieć tak cudowne włosy w tak posuniętym wieku... i ogólnie chciałabym tak wyglądać od tyłu w wieku 80 lat (jak dożyję), bo o przód wtedy już martwić się nie ma co.

Wiem, że książka została bardzo pozytywnie przyjęta i nawet to rozumiem. Dwie linie czasowe TERAZ i RETROSPEKCJA mogą się podobać. Jest jednak tak wiele dziwactw i upiększeń, jak np. chwila w której główna bohaterka Missy spotyka swojego przyszłego męża Leo - no naprawdę musiała zostać obrzygana? To trąci kiczem.

Jednak nie skreślam tej książki, bo jest lekka i ludzie lubią trudną treść podaną w banalny sposób - to się sprawdza. "Uratować Missy" ma lepsze i gorsze momenty, może ująć, choć może też zniesmaczyć powierzchownością. To debiut i czuć, że to debiut. Po raz kolejny utwierdzam się w przekonaniu, że obyczajówki powinnam omijać z daleka.

Pamiętajcie jednak, że to moje zdanie i jeśli lubicie takie historie, to sięgnijcie. Mnie przyciągnęła starsza kobieta, która nagle została sama - z jakiegoś niepokojącego powodu lubię czytać o samotności. Szkoda, że autorka nie pokusiła się na zgłębienie właśnie tego tematu, a w zamian za to dała nam gromadę postaci, które nie mają duszy, głębi - mają tylko problemy.

W ramach ciekawostki wspomnę, że mamy tu także polski akcent - który mi się spodobał. To bardzo uprzejme, ważne zdanie - miło, że problem uprzedzeń został tutaj jakoś zaznaczony, choć niestety, taj jak inne problemy zawarte w tej książce - jest to tylko kamyk rzucony w morze zapomnienia.

Missy jest zagubiona... ja po jej poznaniu również

5/10

Wydawnictwo Zysk i S-ka

π