#recenzjePi "KUBUŚ PUCHATEK / WINNIE THE POOH" [wersja dwujęzyczna] A.A. Milne (tekst), E.H. Shepard (ilustracje)

Są takie książki, które nie potrzebują żadnej reklamy, to strzały w dziesiątkę, bezbłędne opowieści. "Kubuś Puchatek", to właśnie taka książka i nieważne, co tu o niej napiszę, każdy wie i bez tego, że to skarb. Ten nasz poczciwy miś bez rozumku na stałe zagościł w sercach milionów... właściwie, to niemal każdy go chociaż kojarzy - sukces przyczepił się Puchatka i go nie puszcza, a kolejne pokolenia dzieci wychowują się na jego przygodach. 

To, co sprawia, że kochamy tę książkę niezależnie od wieku, w którym się znajdujemy, to miłość, ciepło, które bije z każdej strony, z każdego słowa. Cóż... to bardzo puchata opowieść, a puchate opowieści, to opowieści do przytulania - a kto nie lubi się przytulać? 

A.A. Milne napisał tę historię dla swojego synka Christophr'a Robina, znanego też jako - po prostu - Krzyś. Jakiś czas temu oglądałam film o tej rodzinie i jak zwykle okazało się, że życie, to nie bajka. Jednak samo źródło, początek, powód powstania "Kubusia Puchatka", jest tym, co w ludziach najpiękniejsze - jest prezentem ojca, dla syna, jest ponadczasową melodią miłości, która choć bywa trudna, czasem bolesna, to jest sensem, jest człowieczeństwem. 

W "Kubusiu Puchatku" każde zdanie może być cytatem, bo każde jest treścią. Pisarz pokazał w tej, przecież niedługiej książeczce, wielki styl. Milne, to gawędziarz, którego dobrze się słucha o każdej porze dnia. Ja, za każdym razem, gdy wracam do tej historii, odnajduję w sobie dziecko. Gdzieś tam, w środku, porusza się coś, co najczęściej we mnie smacznie śpi, ale budzi się zawsze, gdy Puchatek zaczyna szukać Kłapouchemu ogona. Wyruszam do Stumilowego Lasu z wielką ekscytacją, chociaż wiem, co będzie na następnej stronie... bo niby wiem, ale jednak nieustannie mnie ta przyjaźń zaskakuje. To ogromna przyjaźń, to Przyjaźń - no wiecie, taka przez duże "P"... "P" jak Puchatek. 

To, na co chcę zwrócić szczególną uwagę w tej recenzji, to na wydaniem, a nie jest to zwyczajne wydanie, tylko WYDANIE DWUJĘZYCZNE angielsko-polskie. Dla mnie to coś wspaniałego, to wielka wartość. Na jednej stronie mam tekst w oryginale, na na drugiej w ojczystym języku, w przekładzie Pani Ireny Tuwim. Co to jest ta tłumaczenie! Wybitne! Czasem lepsze od wersji oryginalnej - naprawdę. Miło jest dostrzec różnice, porównać, zobaczyć językowe niuanse, a jest to nie tylko miłe, ale i ma wielką wartość edukacyjną. Dla dziecka, ale nie tylko, bo dla mnie również, jest to idealny sposób na naukę np. nowych słówek, czy całych zwrotów. To też ćwiczenie na spostrzegawczość, na dociekliwość. Mówię wam, to jest GENIALNE. Dla mnie najwartościowsze wydanie "Kubusia Puchatka", właśnie ze względu na tę dwujęzyczność. 

Lecz samo wydanie, WYGLĄD, także zachwyca. Piękna, twarda, minimalistyczna okładka z ilustracją mistrza E.H. Shepard'a nie pozwala przejść obok niej obojętnie. W środku cudowny, świetnej jakości papier i znów ilustracje, więcej ilustracji tego klasyka, który do historii przeszedł właśnie dzięki "Kubusiowi Puchatkowi". Wiem, że oryginalnie obrazy są czarno-białe, ale zupełnie mi nie przeszkadza kolor, nawet... powiedziałabym, że mi się podoba. Cóż, to niezwykle elegancja, ekskluzywnie wydana książka, z treścią, która nie mogła być piękniejsza. 

Jestem ciekawa, który z bohaterów jest waszym ulubieńcem? Ja kocham Kłapouchego! Dla mnie to postać, która nadaje tej baśni inny wymiar, wymiar terapeutyczny. Tak! Bo "Kubuś Puchatek" jest książką filozoficzną, jest sposobem myślenia, obrazem człowieka i tragających nim emocji. Można oczywiście tę historię czytać jednowymiarowo, ale gdy zaczniemy się nad nią zastanawiać, gdy zaczniemy do nie wracać, do konkretnych zdań, zdarzeń - to dostrzeżmy głębię, ponadczasową mądrość. Ha! A mądrość Puchatka wcale nie jest bezrozumna. 

Dostrzegam w tej opowieści (oczywiście) WARTOŚCI, takie jak przyjaźń, oddanie, poświęcenie, bezinteresowność, hojność, szczerość, cierpliwość, wytrwałość i prostą, chwytającą za serce dobroć. To bardzo czuła książka, lecz musiała taka być, bo napisano ją dla syna, dla dziecka. I tak, ona jest także wzruszająca. Co w niej niby takiego wzruszającego? Właśnie ta prostota, ta odpowiedzialność za siebie nawzajem, ta dobroć... tak, ta prosta dobroć wzrusza, bo w życiu o proste, dobre gesty wcale nie jest znów tak łatwo. 

Jeszcze raz wrócę do tłumaczenia Pani Ireny Tuwim, bo ono zasługuję na uwagę. Jest to mistrzowski przekład, piękna polszczyzna, śpiewność, poetyckość. Uwielbiam momenty, gdy Pani Irena pisze dla nas wierszem. Wspaniale interpretuje oryginalny tekst! To wydanie naprawdę zasługuje na to, by znaleźć się w waszych domach. 

Pamiętajcie, że jeśli macie zły dzień, jeśli jest wam ciężko, jeśli myśli krążą po waszej głowie i nie dają spokoju, sięgnijcie po "Kubusia Puchatka", bo on, chociaż bez rozumku, to zrobi co tylko się da, wy wam pomóc, by was pocieszyć. To bardzo dobry miś. 

Hmmm... mam nadzieję, że was przekonałam, a jeśli jeszcze nie jesteście pewni, czy warto, to na zakończenie - a co mi tam - słowa samego Puchatka. 

"- Kłapousiu - rzekł uroczyście - Przyrzekam ci, że ja, Kubuś Puchatek, odnajdę twój ogon." 

arcydzieło i do tego dwujęzyczne 

10/10

Wydawnictwo Prószyński i S-ka 

π