poniedziałek, 8 czerwca 2020

#recenzjePi "Ostatni lot" Julie Clark

„Ostatni lot”, to jedna z tych książek, które trudno odkłada się przed poznaniem zakończenia. Zdecydowanie wciąga i robi to w dobrym stylu, bo jest to sprawnie napisana opowieść o kobietach, które pragną wolności.

Mamy tutaj dwie główne bohaterki, którymi autorka żongluje ukazując czytelnikom skrawki z ich życia. Claire od pierwszych stron budzi sympatię, jej historia jest chwytliwa i nie trudno w nią uwierzyć. To żona bogatego męża, który nie jest tak wspaniały, jak o nim mówią. Chce uciec, lecz ucieczka od wpływowego i kochanego polityka nie może być prosta, a ludzi – okazuje się – można kupić (a to niespodzianka).

Drugą „uciekającą” jest Eva i muszę przyznać, że na początku w nią zupełnie nie uwierzyłam. Jej historia wydała mi się sztucznie wykreowana, ale spokojnie – to się zmienia. Pod koniec to właśnie Eva zyskuje i nie oznacza to, że jednocześnie Claire traci. Te postaci się zrównują tworząc ciekawy, acz dramatyczny obraz przegranego życia. Eva przez lwią część książki jest tą nielubianą bohaterką, tą, która jest czytelnikowi właściwie obojętna, na którą można się złościć i obwiniać ją o to, że zrujnowała nie tylko sobie życie, ale i innym. Cóż.. to akurat prawda, sama podjęła złe decyzje, ale też i miała wyjątkowo mało szczęścia. Eva jest postacią tragiczną, bo ma się wrażenie, że już od poczęcia była skazana na zagładę. Tym jest to smutniejsze, że po przeczytaniu tej książki człowiek uświadamia sobie, że pech faktycznie istnieje i jak się już kogo złapie, to nie odpuszcza… do końca. Czasem po prostu nie mamy wyboru i cokolwiek byśmy nie zrobili, u mety czeka nas tragedia.

Julie Clark ma lekkie pióro, sprawnie operuje narracją, którą zmienia w niezauważalny niemal sposób. Nie tworzy „dziwadeł” stylistycznych, ani fabularnych. Pisze o emocjach, wylicza je, zmusza by odbiorca nauczył się ich jak tabliczki mnożenia. To dobra książka, może nie wybitna, ale w swoim gatunku nawet bardzo dobra. Cenię ją zwłaszcza za tą sprawną żonglerkę, połączoną z tematem ucieczki, znikania… czy to możliwe? Czy możliwe jest w dzisiejszym świecie zniknąć? Nie wiem… ale wiem, że na pewno jest to bardzo, bardzo trudne.

Myślę, że każdy chociaż raz w życiu zastanawiał się, jak by to było rzucić wszystko. Jakby to było? Jest taka stara prawda, że gdziekolwiek byś nie pojechał, problemy pojadą tam z tobą. Nie ma wakacji od własnego życia, nie ma wakacji od siebie. Ci, co próbowali wiedzą, że to utopia, a jeśli już, to opcje są dwie: psychiatryk, lub śmierć… czyli żaden wybór i na pewno żadna korzyść.

7/10

Warto, chociażby dla tych przemyśleń, dla tego tematu.

W swoim gatunku książka na bardzo dobrym poziomie.

Wydawnictwo Muza