#recenzjePi "GWIAZDKOZAUR" Tom Fletcher

Tak! Zrobiłam sobie Bożen Narodzenie w czerwcu, a co! A tak naprawdę to miałam ogromną potrzebę przeczytania czegoś miłego, czegoś, co pozwoli mi oderwać się od całego wszechobecnego szaleństwa i uznałam, że książka dla dzieci i to świąteczna, będzie idealna… nie pomyliłam się! Szykowałam się na nią oczywiście na grudzień, lecz - jak widzicie - nie wytrzymałam – ale obiecuję, że w okolicach świąt przypomnę o „GWIAZKOZAURZE” w zestawianiu idealnych książek pod choinkę.

Zacznę od tego, że jest ona wydana cuuuuudownie, z ogromną dbałością o szczegóły. Zarówno obwoluta mnie urzekła, jak i to, co pod nią. Złote elementy zachwycają i sprawiają, iż wygląda ona bardzo, bardzo elegancko. Dlatego też, jest to doskonały pomysł na prezent. Już od dawna podziwiam sposób, w jaki Wydawnictwo Zysk i S-ka wydaje klasyki i literaturę dziecięcą, moje serce się cieszy, gdy widzi tak dopracowane egzemplarze, choć oczywiście najważniejsze jest wnętrze… ale przecież każdy lubi, gdy i na półce dumnie prezentuje się jego nowy nabytek.  

Przejdźmy jednak do treści, a jest do czego, bo to nie tylko urocza, ale i ważna pozycja. Od pierwszych stron mnie rozczuliła i choć pomysły świąteczne są nieco wytarte, a na Biegunie Północnym już trudno o oryginalność, to sama postać GWIAZDKOZAURA jest wybitnie wyróżniająca się i to właściwie wystarcza. Tak jak napisałam, początek mnie oczarował… myślałam, że ocena będzie bardzo, bardzo wysoka… ale potem zaczęły się schody (lecz ocena i tak będzie świetna!). Segment ze szkołą, fragment z akcją w sklepie… cóż, to wydało mi się nazbyt naciągane, niepotrzebnie przejaskrawione (słowa są wystarczająco bolesne, nie potrzeba komicznej złośliwości). Chodzi o to, że nasz główny bohater jest niezwykłym dzieckiem, ma tylko tatę, a mamę stracił w wypadku, w którym stracił również zdolność chodzenia. William jeździ na wózku i jego życie, wbrew pozorom, nie jest takie złe, póki w szkole nie zjawia się „ta nowa” dziewczyna i zamienia jego poukładany świat w koszmar. I wszystko byłoby okej, ale właśnie tutaj autor popadł w przesadę. Jest to jednak tylko element, który mogę zignorować, bo reszta bardzo mi się podoba. Uwielbiam rymujące elfy, Święty Mikołaj jest kochany, a GWIAZDKOZAUR roztopiłby najzimniejsze serce… no może poza jednym – poza serce Łowcy, ale o tym sami poczytajcie.

Mam wrażenie, że jestem taka, jak tata Williama, który chciałby, by Święta były przez cały rok. Oczywiście tylko tak mówię, bo gdyby były przez cały rok, to nie byłyby już takie niezwykłe i takie uroczyste, ale zdanie, że każdy dzień, który oddala nas od minionego Bożego Narodzenia, przybliża nas do następnego - jest piękne i od kiedy je przeczytałam, często o nim myślę.

Tom Fletcher stworzył przyjemnych bohaterów, a książkę powinno się dzieciom czytać, bo jestem pewna, że uwrażliwi je na krzywdę drugiego człowieka. Pokarze, że w byciu „innym” nie ma nic złego i że chociaż się różnimy, to możemy się lubić i szanować. Wielki plus dla autora za dinozaury, które i ja uwielbiam! Właściwie ta książka to same plusy. Ilustracje również bardzo mi się podobają, to jak Shane Devries ukazał GWIADZKOZAURA jest przeurocze! Cudniejszego pyszczka ze świecą szukać.

Oczywiście polecam wam tę książkę i nie musicie czekać do Świąt, by ją przeczytać. Mnie podniosła na duchu i przeniosła do najpiękniejszych miejsc.

* Jedna z ważniejszych prawd płynących z tej książki mówi o tym, że wszystko ma swój powód. Gdy ktoś jest zły, gdy wyżywa się na innych, zapewne w jego życiu czegoś brak. Potwory się nie rodzą, potwory tworzą ludzie. 

7/10

Bardzo dobra, idealna na prezent, urocza!

Wydawnictwo Zysk i S-ka

 π