#recenzjePi "Zimowe nawiedzenie" Dan Simmons

Dan Simmons w „Zimowym nawiedzeniu” przypomina mi trochę Kinga, a zdecydowanie czuć, że Kinga zna, lubi i zapewne ceni. Inspiracja mogła przyjść po przeczytaniu np. „Lśnienia”, ale mogła też gromadzić się w jego głowie przez lata i wybuchnąć nagłym olśnieniem, które nie było zupełnie wolne od króla grozy – nie mogło być, życie to przecież zbiór doświadczeń i zakręty świadomości znikające w podświadomości.

Jeśli chodzi o strach, grozę szeroko pojętą, bo przecież o to się głównie rozchodzi w horrorze, to autor buduje ją delikatnie, raczej wciska ułamki niepokoju pomiędzy spore akapity tekstu służące opowiedzeniu nam o bohaterach, a raczej o głównym bohaterze Dale’u i jego traumach, potknięciach, błędach, załamaniach, kochance, żonie, córkach… o tym wszystkim, co nazywamy życiem. Oczywiście książka jest tak jakby kontynuacją „Letniej nocy”, której nie miałam przyjemności czytać i zaraz zaznaczam, że wcale mi to w niczym nie przeszkadzało, choć Dan Simmons zbudował „Zimowe nawiedzenie” na kręgosłupie poprzedniczki. Akcja jest jednak prowadzona tak, że nie jest konieczne poznanie „Letniej nocy” – więc czytajcie śmiało wszyscy, tacy jak ja, dla których pierwsza część znana jest jedynie z imienia.

Czy autorowi udało się mnie przestraszyć? Niekoniecznie. To nie jest historia, która nie pozwoli wam zasnąć, to raczej historia złych ludzi, zmieszanych z dobrymi i przyprawionych szczyptą szaleństwa, które stoi niedaleko duchów, nawiedzeń i opętań. Nie znaczy to, że się kiepsko bawiłam, bawiłam się dobrze, naprawdę dobrze, choć niektóre opisy wydały mi się encyklopedyczne, ale skoro encyklopedyczne, to i pożyteczne, biorąc pod uwagę ładunek informacyjny jaki ze sobą niosły.

Znajdziecie tutaj dziwnego pisarza, bandę rozwrzeszczanych dzieciaków (bardzo niebezpiecznych w swej głupocie), garść leków, wspomnień, miłosnych uniesień, wątpliwości, lęków i innych obsesji. Myślę, że jest to dobry horror, który potrafi zaskoczyć czytelnika (mnie zaskoczył parokrotnie). Polecam wam, jeśli szukacie odskoczni od problemów dnia codziennego.

6/10

Ach… jeśli boicie się psów, zwłaszcza tych czarnych, dużych, to je tu znajdziecie. Co jeszcze? Masa odniesień do klasyków grozy, sporo cytatów, które wprowadzają w atmosferę niedopowiedzeń i chłodu. No i starożytny Egipt… 

* Na "świeżo" pomyślałam, że to opowieść o zemście... ale myśląc dalej stwierdziłam, że raczej o poszukiwaniu sprawiedliwości i koniec końców - spokoju czystego sumienia. 

    

Wydawnictwo Zysk i S-ka

 π