#recenzjePi "PIĘKNO WSZECHŚWIATA Superstruny, ukryte wymiary i poszukiwanie teorii ostatecznej" Brian Greene

Mam przed sobą książkę wybitną, którą polecam każdemu, bez wyjątku. Ona sprawi, że otworzą się wam oczy, że zrozumiecie to, co do tej pory było „czarną magią”, mglistym wspomnieniem ze szkolnej ławki, gdy podczas lekcji fizyki i matematyki zastanawialiście się: po co to? I nagle nadejdzie olśnienie: a no po to, by w życiu było nam łatwiej (matematyka) i by mogliśmy przyjrzeć się pięknu wszechświata (fizyka). Jestem zachwycona Brianem Greenem, jego umysłem, sposobem pisania i tłumaczenia, to ekstremalnie utalentowany naukowiec z ogromnymi zdolnościami edukacyjnymi. Tak! Jestem jego wielką fanką, a jego „Piękno Wszechświata” uważam za jedną z najlepszych książek o kosmosie wszechczasów. Wiem, to mocne słowa, lecz jak najbardziej zasłużone.

Czytałam do dzieło dość długo, co jest raczej zrozumiałe, ponieważ taka lektura wymaga większego skupienia niż jakiś thriller, czy romansidło (oczywista oczywistość). Lecz dało mi to tak rozległe spojrzenie na świat i na to, co nas otacza, a i to, kim jesteśmy, że chyba będę do końca życia za to dziękować Greenowi. Jakże ja strasznie żałuję, że na mojej drodze edukacyjnej nie trafiłam na takiego człowieka, kogoś z wielką pasją i miłością do przedmiotów ścisłych, czyli najlepszych z możliwych! Z matmą zawsze sobie dobrze radziłam, zwłaszcza z geometrią, którą faworyzowałam. Jeśli chodzi o fizykę… miałam tak beznadziejnych nauczycieli, że przy całych mych chęciach, naprawdę szczerych, nie dało się z tego nic pożytecznego wyciągnąć. Ci „nauczyciele” wcale nie mieli zamiaru zarazić nas pięknem fizyki i matmy, ale odbębnić przedmiot i dać zaliczenie. Oczywiście byli przy tym bardzo miłymi ludźmi… tak że… ten tego… No dobra, może jeden pan od fizyki był okej… ale, ale, dość o mnie! (choć muszę wspomnieć, że też miałam dobre stopnie z fizyki – a ostatecznie poszłam na humanistyczny bełkot!!! O zgrozo! Dajcie nam nauczycieli, którzy poprowadzą młodych ludzi, a nie którzy ich tylko odfajkują w dzienniku!)

„Piękno Wszechświata” tłumaczy czytelnikom prosto i ciekawie (to bardzo rzadkie połączenie) czym jest foton, grawitacja, ogólna teoria względności, czarne dziury, czym jesteśmy w tym całym zamieszaniu my, pokazuje, że podróż do przyszłości jest możliwa (!!!) i przede wszystkim przedstawia teorię strun, w której to się zupełnie zakochałam. Oczywiście obecnie nadal jest to tylko teoria, lecz wierzę, że to tylko kwestia czasu a Brian Greene potwierdzi swoje przypuszczenia i dostanie Nobla!!! Kibicuję gorąco.

Dzięki tej książce spojrzałam na Wszechświat z różnych stron. Czytałam o mikrokosmosie i makrokosmosie – a oba wydały mi się równie wspaniałe, tajemnicze i wciąż nieodgadnione, jednak odsłoniły przede mną rąbek swej doskonałości.

Muszę jeszcze o czymś wspomnieć. Można by zapytać: dlaczego uważam, że Brian Greene przeskoczył wszystkich innych piszących o Wszechświecie? Cóż, odpowiedź jest prosta: Mamy tu czystą naukę, bez filozofowania, wciskania swoich moralnych poglądów na świat, bez brudów – czysta wiedza. Wspaniała skarbnica informacji, cały ten „trudny język” przełożony został na „nasz język”, zrozumiały, pełny ciekawych przykładów. Spotkacie na jej kartach Adama i Ewę w pustce i w statku kosmicznym, Rudego i Chudego, co się starzeją w inny sposób, a ich zegarki chodzą jakoś dziwacznie. Czas i przestrzeń wreszcie się do was przybliżą i zobaczycie – zmienicie o nich zdanie. To jak, wyruszycie w tę podróż?

9/10

wybitna

Wydawnictwo Zysk i S-ka

 π