#recenzjePi "PANDORA" Kamil Dukiewicz

PANDORA Kamila Dukiewicza, to komiks SF, który ma w sobie wiele z DIUNY, czy np, LEMA. Podczas lektury miałam nawet skojarzenia z WOJOWNICZYMI ŻÓŁWIAMI NINJA i zdecydowanie klimatem zbliża się do THE LAST OF US. Myślę, że ten dziwaczny zbitek skojarzeń zachęca do poznania - bo ów komiks naprawdę dobrze się czyta. 

Nasza główna bohaterka zdaje się być zmuszona do robienia rzeczy, których robić nie chce. Jest zagubiona i pełna lęku oraz smutku - jest dzieckiem, które pragnie bezpieczeństwa, ale życie postawiło przed nią wielkie wyzwania i los sam zadecydowała o jej przeznaczeniu do wielkości. Czytelnik do końca nie wie, co się kryje za jej historią i o co właściwie rozgrywa się walka - na pustyni... Koniec tom 1 nieco więcej wyjawia, ale nadal odbiorca jest pozostawiony z wieloma pytaniami - dlatego czekam na tom 2, liczę że czekanie nie będzie długie. 

Kamil Dukiewicz dobrze pisze dialogi i ładnie zawiązuje wątki. Fabularnie PANDORA jest spójna i tajemnicza. Osobiście szybko weszłam w wir wydarzeń i stałam się zainteresowana, co utrzymywało się do końca i nadal utrzymuje - ponieważ na tę chwilę jestem w zawieszeniu. Tom 1 nie daje odpowiedzi - jedynie wprowadza. 

Wizualnie, to ładny komiks. Spójna kreska, charakterystyczna w rysowaniu bohaterów i doborze kolorów. Dobrze się na te obrazy patrzy, kadry są sprawnie zaprojektowane, ale bez przełomowych rozwiązań - dostajemy raczej standardowe podejście do komiksu, co jest także dobre, bo sprawdzone. Spokojnie mogę PANDORĘ polecić. 

pustynna walka o przetrwanie 

tom 1

PANDORA 

Wydawnictwo Kultura Gniewu 

egzemplarz recenzencki 

π