#recenzjePi "POMRUKI BURZY" Robert Jordan, Brandon Sanderson

Myślałam, że cykl KOŁO CZASU już mnie niczym nie zaskoczy, że sobie dopłynie spokojnie do brzegu, do kresu i ostatecznie uznam, że była to podróż niesamowicie długa, czasem nużąca, ale oczywiście wnosząca wiele do fantastyki. POMRUKI BURZY, czyli pierwszy tom do którego dorzucił swój talent Brandon Sanderson, ruszył z kopyta i pięknie ożywił ten misternie skonstruowany świat.

Od trzeciego tomu czytałam KOŁO CZASU bardzo pobieżnie. Zatrzymywałam się przy opisach, dialogi często męczyłam i zwracałam uwagę na imiona, bo szukałam moich ulubionych bohaterów. Teraz mam sporą nadzieję, że życia mi starczy na powtórkę, bo jeśli akcja tak pięknie się będzie zagęszczać i pędzić pod koniec, to można wręcz cieszyć się tymi dłużyznami tomów poprzednich.

Może to efekt placebo - że SANDERSON - bo to całkiem prawdopodobne. Czytałam SANDERSONA trzytomową serię DO GWIAZD i jestem nią oczarowana. Bardzo spodobał mi się jego styl i to, jak ładnie buduje akcję, konstruuje charaktery bohaterów i je z rozdziału na rozdział wzbogaca. POMRUKI BURZY zdają się być świetnym przykładem kunsztu tego pisarza, który ze światem ROBERTA JORDANA zrobił piękną magię... i to mnie zmusza do powrotu i do większej uwagi dla całego KOŁA CZASU.

Wydawnictwo Zysk i S-ka rewelacyjnie wznowili ten cykl. Przepiękne wydania w twardej oprawie tworzą zachwycającą całość na półce. Biblioteczka od nich - choć się ugina - to błyszczy. Trzeba przecież przyznać, że JORDAN stworzył dzieło wielkie, które stało się już klasykiem w swoim gatunku.

dzieje się

KOŁO CZASU

tom 12

Wydawnictwo Zysk i S-ka

egzemplarz recenzencki

π