#recenzjePi "CINEMA PANOPTICUM" Thomas Ott

Thomasa Ott'a poznałam za sprawą LASU, który także wydała Kultura Gniewu i jest to mroczna, niepokojąca opowieść, w której memento mori jest myślą przewodnią, pełną grozy kołysanką. To fantastyczny twórca, który za sprawą niemal wyłącznie ilustracji przenosi czytelnika w otchłań wypełnioną jego największymi obawami. I nie inaczej jest w CINEMA PANOPTICUM, gdzie artysta daje nam główną bohaterkę - dziewczynkę - która zagląda do lunaparku, ale nie stać jej na sztampowe atrakcje... jednak i dla niej los przygotował pewne atrakcje...

Cóż może kupić za parę drobniaków? Czy znajdzie się dla niej bilet do cudownego świata dziecięcych marzeń? Owszem... znajdzie się, ale nie będzie to świat marzeń, lecz koszmarów. Przerażająca podróż w głąb największych lęków.

Ott jest wyjątkowym twórcą, który mistrzowsko posługuje się czarno-białym obrazem i wchodzi w człowieczy umysł z niespotykaną precyzją. Jego dzieła są szalone, straszne, okrutne, ale przede wszystkim piękne. Oryginalność w kresce i w doborze tematów skutkuje wyjątkowością - nie da się oczu oderwać od tych ilustracji, a cała opowieść wwierca się w umysł, by pozostać w nim na zawsze.

CINEMA PANOPTICUM posiada tę moc - straszy i robi to w subtelny sposób, choć efekt jest wstrząsający. mamy tu do czynienia z paroma historiami, dla których klamrą jest dziewczynka - widz, nieświadomy niebezpieczeństwa uczestnik, który zaczyna czuć ciekawość w stosunku do rzeczy mrocznych i ostatecznych... lecz jak raz wejdziesz w mrok...

Mamy tu do czynienia z grozą, z prawdziwym lękiem, nieposkromioną chęcią ucieczki od tego, na co patrzymy. To scenariusze najgorsze z możliwych, obrzydliwe, brutalne, straszne. STRACH jest każdą kartką CINEMA PANOPTICUM. Cóż... mistrzowska opowieść w najlepszym wydaniu.

A wydanie naprawdę jest najlepsze. Piękna okładka i papier, który przyjemnie ślizga się pod palcami, a zapach jest wprost obłędny... Po prostu CINEMA PANOPTICUM jest pięknie wydane i kropka. Jeśli kogoś interesują mroczne tematy i piękne, artystyczne wizje... śmierci - to nie można trafić lepiej.

patrzę, czuję strach i znów patrzę

Wydawnictwo Kultura Gniewu

egzemplarz recenzencki

 π