#recenzjePi "NIEUNIKNIONA Baśnie Matki Śmierci z całego świata" Ana Cristina Herreros (tekst), Marcin Minor (ilustracje)

Gdy tylko zobaczyłam tę książkę - wiedziałam, że muszę ją mieć. Pierwszym powodem są BAŚNIE, które kocham. Drugim powodem jest tematyka, która zapowiada ponadczasowe treści... bo dla Śmierci czas jest echem życia.

"NIEUNIKNIONA Baśnie Matki Śmierci", to wspaniały zbiór opowieści z całego świata, które ludzie przekazywali sobie z pokolenia na pokolenie. Mam wrażenie, że teraz już nie mamy bajarzy, a zastąpiła ich zimna, precyzyjna technologia - złodziejka życia (o ironio). Pamiętam jak babcia opowiadała mi bajki. Wiele sama wymyślała, niektóre były jednak ludową mądrością, jakby cytatem, który z roku na rok zyskuje moc sprawczą.

Ana Cristina Herreros stworzyła przepiękną książkę, której treści nigdy się nie przeterminują, bo wszystko co żyje - umrze. Można użyć pewnego literackiego skrótu i powiedzieć, że życie to umieranie. Śmierć jest wszędzie, jest na łące, w parku, na ulicy, w domu... w nas. Czai się, albo nawet nie czai się, ona nie musi się czaić, bo ona nic nie musi - ale ostatecznie bierze wszystko.

W tym fenomenalnym zbiorze Śmierć staje się postacią, zyskuje ludzkie cechy, choć jednocześnie wiemy, że nie ma w sobie nic z człowieka. Jest jego odwrotnością, nieruchomym odbiciem w lustrze, zimnym dotykiem, czekającym końcem - przeznaczeniem.

W tych tekstach poznajemy Śmierć z różnych stron. W baśniach indiańskich przekornie jest życiową siłą. Węgrzy ukazali nam Śmierć jako istotę, którą można przechytrzyć i która może odczuwać strach. W baśni arabskiej przed Śmiercią nie można uciec. Baśń flamandzka mówi nam, że oddech Śmierci czujemy na karku. Zaś baśń z okładki (walencka) jest metaforyczną ucztą, w której Śmierci zaczynamy pragnąć. Jest to tylko parę przykładów, bo księga ta jest gruba i pełna historii mądrych, przejmujących i wiecznie obecnych.

Zaczęłam czytać "NIEUNIKNIONĄ" i nie mogłam przestać. Każda następna strona mnie do siebie ciągnęła, temat cały czas niby ten sam, za każdym razem w innej odsłonie. Wspaniały hołd przeszłym pokoleniom i ukłon w stronę przyszłych. Boimy się jej, nie myślimy o niej, pracujemy, kochamy, złościmy się, krzyczymy, płaczemy, płacimy rachunki, zadłużamy się, kupujemy szybkie samochody, opiekujemy się psami, podlewamy rośliny, jeździmy na wakacje, zwiedzamy, uczymy się, gotujemy, jemy, śpimy... wszystko to robimy w jej cieniu, ale nie chcemy tego cienia widzieć. Wiemy, że kiedyś ten cień zmieni się w czerń, która nas przykryje - wiemy to, lecz póki żyjemy, żyjemy bez Śmierci, choć jest to jedyna pewna rzecz na tym świecie. Te baśnie oswajają nas z NIEUNIKNIONĄ, pokazują jej niewzruszone oblicze i próbują grać z nią w karty o życie. Warto poznać reguły tej gry...

Książka ta została spektakularnie wydana. W Dwukropku zadbali o wszystko. Mamy zachwycające ilustracje autorstwa Marcina Minora, który podarował nam obrazy mocne, przejmujące, metaforyczne, zimne, ale i jednocześnie czułe. Kolory wpychają się pod powieki, a Śmierć pokazuje swoje międzynarodowe twarze. Twarda oprawa z połyskiem i mistrzowską ilustracją łapie spojrzenia każdego, kto tylko spojrzeć zechce.

To zbiór wyjątkowy, który doceniam za temat, za literacką delikatność, za wygląd i za historyczną wartość. To mądrość naszych dziadów - cóż może się z nią równać? Ja jestem zachwycona. Zachwyćcie się i wy.

cóż my, żyjący - wiemy o Śmierci...

10/10

Wydawnictwo :Dwukropek

π