#recenzjePi "LISTY I PAMIĘTNIK" Marek Hłasko

Prawdziwa gratka dla fanów Marka Hłasko. LISTY I PAMIĘTNIK, to wprawdzie krótka, ale niezwykle intensywna pozycja, która poszerza czytelnikowi obraz pisarza, jego zaplecze rodzinne i hobbystyczne. Jest też to lektura na wpół wzruszająca, na wpół zabawna.

Część pierwsza, czyli LISTY, bywają trudne w odbiorze, zwłaszcza na początku. Im więcej ich przeczytamy, tym mocniej wsiąkamy w tamtejszą rzeczywistość i w prawdziwość relacji matka-syn, ojczym-Hłasko. Już w samych listach wyczuwalny jest wyróżniający się styl, składnia, której nie można pomylić z pisaniem nikogo innego - tylko On tak pisał. Niektóre listy są krótkie, inne dłuższe, ale każdy jest połączeniem nadziei z twardą rzeczywistością. Jest tęsknota, ale i zniecierpliwienie, jest obawa, ale i pewność swoich racji. I to wzrusza... nawet nie umiem powiedzieć do końca dlaczego. Może dlatego, że jest proste, naturalne? Może dlatego, że jest zwyczajne? Codzienne? A może dlatego, że jest trudne, jak każda relacja i każda rodzina pod lupą niezależnego obserwatora.

Część druga, czyli PAMIĘTNIK, jest inna, jest wesoła pomimo wcale niewesołych realiów. Pisze je chłopiec, dziecko, jedenastolatek i pisze świetnie, barwnie, z humorem jaskrawym, czystym, z świeżością młodości, której już dano się zestarzeć... przez wojnę, przez śmierć, przez bomby, przez ogień powstania i ruiny Warszawy. Piękna, absolutnie bezcenna relacja tułającego się po Polsce dziecka, które znajduje radość w bodaj gładkim kiju, drewnu na opał, starych magazynach i marzeniach o chmurach... bo przecież być lotnikiem, to być Bogiem.

To, co mnie niesamowicie zaskoczyło, to swoboda w tworzeniu zdań, swoboda prawdziwie wolna, dziecięca fantazja i ogromne poczucie humoru. Wielokrotnie, podczas czytania PAMIĘTNIKA buzia mi się śmiała. Czyż to nie wystarczający dowód na genialność tego pisarza? Już jako jedenastolatek potrafił to, czego nie potrafi wielu starców.

Marek Hłasko wyłania się z tej pozycji jako patriota, chłopiec pragnący wolnej Polski i szukający swojego miejsca. Na gruzach Warszawy wznosi swoje marzenia o lepszym jutrze, patrzy na Polskę z lotu ptaka, choć nie oderwał się od ziemi. Tworzy swoje pierwsze nowelki, które zachwycają i jednocześnie zadziwiają - bo jak w tym jeszcze tak młodym umyśle, tak dojrzały człowiek?

Cudowną gratką są skany PAMIĘTNIKA i prześwietnie rysunki. To tak, jakby zobaczyć dłoń Hłaski i to, jak ciągnie atrament po jeszcze niezapisanej kartce.

W przypadku zbioru opowiadań SZUKAJĄC GWIAZD i inne... napisałam, że WSTĘP mi się nie podobał, tutaj jednak oddaję Radosławowi Młynarczykowi szacunek, bo pięknie nas wprowadził w LISTY, które bez jego słów, byłyby na pewno mniej zrozumiałe. Doceniam i cieszę się, że skreślił te parę słów i odmalował kontekst.

Książkę bardzo polecam. Czytałam ją z wielką przyjemnością i czuję satysfakcję po poznaniu. Dla fanów Hłaski pozycja obowiązkowa, lecz niech i inni sięgną - warto... HŁASKO... zawsze warto. Ja zaczęłam przygodę z nim przez mego ukochanego, gdyż to jego ulubiony pisarz. Cóż - przepadłam. Oczywiście wiele czytałam przy okazji mego zainteresowania Agnieszką Osiecką, czytałam też jego teksty fragmentami, ale nigdy w całości - zmieniło się to i teraz chcę poznać jak najwięcej WSZYSTKO.

rodzina, to temat pojemy - wspomnienia zaś są rzeką

8/10

Wydawnictwo Iskry

π