piątek, 20 marca 2020

#recenzjePi "O naturze ludzkiej" Roger Scruton

Nie wiem, czy jestem w stanie ocenić rzetelnie tę pozycję, bo nie sądzę, bym dysponowała wystarczającą wiedzą, ale spróbuję.

„O naturze ludzkiej” to książka z rozważaniami jednego z najwybitniejszych współczesnych filozofów (Roger Scruton zmarł w 2020r.). Bardzo cenię tego człowieka, a jego spojrzenie na świat zgodne jest z moim. Mogę więc śmiało napisać, że ten filozof jest z „mojej bajki”.

W tym krótkim utworze (153s. + indeks) Scruton zawarł treść bogatą, trudną do strawienia, wymagającą i zwyczajnie rzecz ujmując ambitną. Nie nastawiajcie się więc na lekką lekturę, bo to nie jest lekka lektura. „O naturze ludzkiej” czyta się wolno i żmudnie. Czasem należy wrócić do fragmentów, przeczytać je jeszcze raz i jeszcze raz. Ja zapewne wrócę do tych rozważań, bo po pierwszym zapoznaniu się wiem, że wiele spraw mi umknęło, wiele potraktowałam „po łepkach” a wielu zwyczajnie nie zrozumiałam.

Scruton odwołuje się do różnych nazwisk i używa specjalistycznej, filozoficznej terminologii, dlatego czytelnik albo powinien mieć już jakąś wiedzę, albo powinien dysponować internetem i sprawdzać sobie znaczenie poszczególnych zagadnień. Mimo to książka jest przejrzysta w swym nieśmiertelnym przesłaniu. W tej obronie ludzkości, obronie naszej wyjątkowości. Autor systematycznie i rzeczowo obala „filozofie ideologiczne”, że tak się wyrażę. Podaje argumenty, dyskutuje, przekonuje i udowadnia.

Wiem, że przy pierwszym spotkaniu, po przeczytaniu pierwszego podrozdziału, możecie czuć się zagubieni, mocno zdezorientowani, ale warto przebrnąć przez tę dezorientację. Warto się wysilić. To nie jest romansidło, to nie jest kryminalik, to nie jest nawet literatura piękna, czy klasyka – to jest tekst naukowy, filozoficzny, który owszem WYMAGA, ale i OBDAROWUJE. Ta inwestycja, inwestycja waszego czasu i skupienia opłaci się, tylko musicie „ruszyć głową”, wykonać konkretną pracę.

„O naturze ludzkiej” pełni funkcję obrońcy człowieczeństwa. Scruton przekonuje, że samo bycie człowiekiem jest czymś wyjątkowym, że jest w tym coś ponad zwierzę, ponad instynkt, że mamy w sobie tyle wspaniałości, tyle zagadek kryje nasza egzystencja, że nie sposób porównać ją do jakiejkolwiek innej na tej Ziemi.

Moja mama powiedziała mi: „To jak Ty to zrecenzujesz? Przecież to mądra książka, więc trzeba być mądrym”. Roześmiałyśmy się w głos i oczywiście moja mama nie uważa mnie za głupola, ale w jej słowach jest wiele prawdy, a ja muszę wykazać się teraz sporą pokorą. Roger Scruton ofiarował mi wiele tematów do przemyśleń, stał się moim nauczycielem i bardzo żałuję, że go już z nami nie ma. Myślę, że takich ludzi, zwłaszcza w tym trudnym czasie, będzie światu brakować. Zwłaszcza teraz, gdy toczymy walkę o życie, powinniśmy zdać sobie sprawę z jego wyjątkowości i niepowtarzalności.

8/10

bo książka jest oczywiście rewelacyjna, ale że nie mówi ostatniego słowa, daje pole do dalszych rozważań, więc rozważajmy i dopełnijmy tę ocenię do 10 miłością do siebie i do innych, szacunkiem do życia i radością z bycia człowiekiem

Wydawnictwo Zysk i S-ka