#recenzjePi "Niedokończone opowieści Śródziemia i Númenoru" J.R.R. Tolkien

Tolkien niezaprzeczalnie był mistrzem, a jego piękne życie zaowocowało równie pięknymi dziełami - dzisiaj przychodzę do was z jednym z nich.

"Niedokończone opowieści Śródziemia i Númenoru" są inne od znanych szerzej powieści tego autora… są prawdziwie niedokończone. Książka ukazała się pod redakcją Christophera Tolkiena, syna J.R.R. i już we Wstępie zaznacza on, że to nietypowy projekt. Postanowił złożyć i wydać zbiór opowieści, nad którymi pracował jego ojciec, a których nie ukończył, lub pozostawił z niewyjaśnionych przyczyn. To wielka gratka dla fanów całej tolkienowskiej mitologii, gdyż mamy tu opisane szczegółowiej zdarzenia, o których już kiedyś słyszeliśmy, np. na kartach „Władcy Pierścieni”. Dzięki tym opowieściom możemy przyglądnąć się rozmaitym wydarzeniom z innej perspektywy… i właśnie! Perspektywę ów prezentuje nam jeden z najwspanialszych tolkienowskich bohaterów – Gandalf. Czyż to wszystko nie brzmi cudownie? Zaręczam wam, że nie tylko brzmi, ale i takie jest.

Książka została podzielona na CZTERY CZĘŚCI, w skład których wchodzi Pierwsza, Druga i Trzecia Era, oraz Część Czwarta, najbardziej niedokończona. Ogromnie chciałam poznać historię Galadrieli, gdyż to, co już o niej wiedziałam sprawiło, że stała się jedną z najbardziej tajemniczych postaci, a jak wiemy, to co tajemnicze – intryguje i nie pozwala o sobie zapomnieć. Ów rozdział składa się z wielu tekstów, które mogą zamącić w głowie, ale sprawiają ogromną przyjemność w poznawaniu i odkrywaniu procesu twórczego Tolkiena. Wyraźnie tutaj widać, jak mistrz konstruował bohaterów, jak otaczał ich historią i innymi postaciami, jak sprawiał, że ożywały i zaczynały mówić swoim, niezaprzeczalnie oryginalnym - językiem.

Każda z prezentowanych w tej książce opowieści jest niezwykła i piękna. To bardzo ważne, by akcentować PIĘKNA, ponieważ Tolkien tworzył PIĘKNE opowieści, w którym miłość i honor są takie, jakie mają być, w którym nie ma nieuzasadnionej wrogości, tutaj walczy się zawsze o prawdę, dobro i właśnie piękno. Może to zabrzmiało banalnie, ale to nie banał. Marzy mi się, że współcześni pisarze fantastyki zaczną wreszcie pisać pięknie, bo jak na tę chwilę, to obserwuję zalew "zwyrodnialstwa", kompletnie pozbawiony przesłania.

I tak oto przechodzę do warstwy wizualnej, która jest, jak zawsze w przypadku duetu Tolkien i Wydawnictwo Zysk i S-ka, doskonała. Okładka mnie powalił, jest wspaniała! Góry zaraz przyciągają moją uwagę i chwytają duszę w sidła, a wędrujący czarodzieje – mistrzostwo świata. Tutaj wszystko jest dopracowane, grzbiet spójny z pozostałymi książkami z cyklu, z cudownymi kolorami, dzięki czemu czytelnik niemal czuje powiew czystego, górskiego powietrza. Żałuję tylko, że nie ma ilustracji w środku, ale to jest żaden minus – miło by było, gdyby były, ale jak ich nie ma, to wciąż jest wspaniale. Jest też obowiązkowa, elegancka, jasnobłękitna tasiemka-zakładka. Cóż – to wszystko wygląda jak marzenie, więc pytacie mnie, czy polecam? Serio? OCZYWIŚCIE, ŻE POLECAM! CZYTAJCIE! ZACHWYCAJCIE SIĘ!

* Pewnie się zastanawiacie, co tu robią te kufle? Otóż powody są trzy. Pierwszym jest fakt, iż to takie kufle kojarzymy z filmów, np. ze sławnej biesiady u Bilba. Drugim powodem jest moje pragnienie wypicia piwa z Tolkienem (takie tam postanowienie na życie po...). A trzecim samo piwo (nie że jestem jakimś piwnym żłopem, ale czasem lubię usiąść z przyjaciółmi i wychylić kufel, a powtarzając za Rickiem Harrisonem: "Piwo jest dowodem na to, że Bóg chciał byśmy byli szczęśliwi".  

10/10

Arcydzieło!

Wydawnictwo Zysk i S-ka

 π