#recenzjePi "Z duchami przy wigilijnym stole" wielu autorów

Nie mogłam wybrać lepszego dnia na pisanie o tej książce - WIGILIA, a to przecież "Z duchami przy wigilijnym stole" - rewelacyjna antologia opowiadań, które niekoniecznie są świąteczne, ale za to są takie, jakie lubię najbardziej - klasycznie straszne, smaczne, idealne do podczytywania wieczorami i doskonałe do opowiadania w gronie znajomych i rodziny (choć w te Święta ów grono musi być ciasne, ale i tak damy radę). Oceniam ten zbiór wyjątkowo wysoko, bo to teksty, które cudownie wbiły się w mój gust czytelniczy, a dodatkowo zostały znakomicie napisane. Ogromną zaletą są również wiersze o tematyce... trumiennej, że się tak wyrażę, a na pewno pozagrobowej - ŚWIETNA SPRAWA! Wyboru tekstów dokonał Tadeusz Zysk, któremu ogromnie gratuluję wyczucia i gustu czytelniczego.

Zapewne nie wszystkim się ta książka spodoba, bo są to opowieści w starym stylu, które raczej nie straszą, a przynajmniej nie przerażają, tylko delikatnie, niczym wieczorna mgła, osnuwają nasze zbłąkane serca. Dość napisać, że nie ma tu słabego opowiadania! Każde reprezentuje unikalny styl i jest gawędą, przy której można spędzić miło czas, a nawet się zaśmiać (wiersz Bolesława Leśmiana rozwalił system).

"Z duchami przy wigilijnym stole", to jakoby druga odsłona cyklu, bo w tamtym roku Wydawnictwo Zysk i S-ka podarowało nam "Wigilię z duchami", którą także uwielbiam, choć ta część zdecydowanie bardziej mi przypadła do gustu. Głównym powodem jest chyba to, że znajdziemy tu teksty polaków (Stefan Grabiński, Henryk Rzewuski i in.) jak i zagranicznych (Sir Walter Scott, Margaret Oliphant i.in.) i oczywiście te WIERSZE (Bolesław Leśmian, John Day i in.). Wszystko to razem tworzy doskonałą całość, od której trudno się oderwać.

Wspomnę teraz o paru opowiadaniach, które zrobiły na mnie wielkie wrażenie i które cenię (choć, jak wspomniałam, wszystkie są świetne).

Ogromnie ucieszyła mnie obecność "Ja gorę" Henryka Rzewuskiego. Znałam tę historię z rewelacyjnej ekranizacji, która tak mocno mi wryła się w pamięć, że słowa "Ja gorę" prawdopodobnie nigdy z głowy nie wypadną. Wróćmy jednak do tekstu - mistrzowsko napisanego, z ogromnym poczuciem humoru, ale i smutną prawdą podaną w dość lekki sposób, jednak powagi sprawy wcale przez to nie bagatelizujący. Ta opowieść zdecydowanie zasługuje na waszą uwagę i na docenienie.

SIR Walter Scott uraczył nas zaś klimatyczną gawędą pt. "Gobelinowa komnata albo Dama w sukni z trenem". Już sam tytuł - przyznajcie - brzmi kusząco. Kocham takie subtelne, staromodne straszenie i właśnie to tutaj dostałam. Fenomenalny styl wynagradza raczej prostą fabułę, która opowiedziana w inny sposób nie wywarła by na nas większego wrażenia. To klasyczny "duch na zamku", lecz ja właśnie takie duchy cenię najbardziej.

Nie mogę nie wspomnieć o naszym polskim Edgarze Alanie Poe - Stefanie Grabińskimi jego "Ślepym torze". Cenię twórczość tego Pana i podpisuję się obiema rękami pod stwierdzeniem, że nie jest w niczym gorszy od Poe. Grabiński można rzec, że miał obsesję na punkcie pociągów - i jakże to dobrze dla nas, czytelników, bo z tej obsesji zrodziły się doskonałe opowieści.

Powtarzam i będę powtarzać do znudzenia, że WARTO. Pięknie wydana książka, z doskonałym wyborem opowiadań i świetnym tłumaczeniem Jerzego Łozińskiego i Marii Czarneckiej- CUDO. Jeśli tak jak ja kochacie opowieści o duchach, ale takie dżentelmeńskie - to nie wiem na co jeszcze czekacie.

Wesołych Świąt KOCHANI

i nie zapominajmy,

by przy wigilijnym stole

zostawić jedno miejsce wolne.

Może ktoś nas odwiedzi?

(ktoś, kto już nas nie może niczym zakazić)

9/10

Wydawnictwo Zysk i S-ka

π