#recenzjePi "MOJA KRÓTKA HISTORIA" Stephen Hawking

Tego Pana chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Stephen Hawking, to gwiazda, celebryta świata nauki i całe jego życie, jest wymarzonym scenariuszem na film CHWILA przecież powstał o Nim film TEORIA WSZYSTKIEGO! Czytałam parę jego książek i zawsze sprawiało mi to dużą radość, zawsze się czegoś nowego dowiadywałam i fascynowało mnie, z jaką zawadiacką nutą wygrywa na kartach swoich książek melodię fizyki - niełatwej, a brzmiącej w jego wykonaniu delikatnie i niestrasznie - za to arcyciekawie.

MOJA KRÓTKA HISTORIA, to nie jest pozycja długa, ale jest bardzo treściwa i inspirująca. Hawking opisuje w tej "książeczce" swoje życie, dzieciństwo, młodość, studia, małżeństwa... chorobę... dzieci i pracę, jego chyba największą miłość - fizykę i kosmos.

Czytelnik dostaje, poza tekstem - wiele fotografii, co jest ogromnym plusem. Dzięki zdjęciom możemy podglądnąć świat tego niezwykłego człowieka, wejść w "jego buty", zainspirować się hartem ducha i tym, że przechytrzył śmierć - wielokrotnie. Tacy ludzie potrafią wlać w serca wszystkich, którzy są już poważnie zmęczeni szarą codziennością - siłę. Przecież, jeśli On pokonał przeciwności, zdobył uznanie, nie poddał się, choć jego ciało się poddawało - jeśli On dał radę, to czy Ja mam się poddać? Nigdy! Piękne świadectwo woli życia i uporu, który doprowadził do wielu fascynujących odkryć. Polecam! takie autobiografie stawiają na nogi.

był sobie człowiek

Wydawnictwo Zysk i S-ka

egzemplarz recenzencki

π

#recenzjePi "MAGIA POCAŁUNKU bridgertonowie" Julia Quinn (wydanie ekskluzywne)

BRIDGERTONOWIE, to seria, którą przeczytałam i z ciekawości i z przyjemności. Był to eksperyment gatunkowy (romansów raczej nie czytuję) i mogę uznać go za udany. MAGIA POCAŁUNKU, czyli siódmy tom serii, jest - podobnie jak tomy poprzednie - przyjemny w odbiorze. Te opowieści poznaje się szybko, łatwo, bez komplikacji i też się w mig o nich zapomina - ale w tym przypadku to nie jest żaden zarzut. 

MAGIĘ POCAŁUNKU pod względem fabularnym już recenzowałam, więc nic nowego w temacie się nie zmieniło. Jest to romans z pikantnymi elementami i ma dość uroczy charakter. Główni bohaterowie oczywiście przewidywalni - ale nic to. Taki po prostu "romantyczny romans historyczny". 

To na co szczególnie trzeba zwrócić uwagę - to WYDANIE! Właśnie z tą nową szatą graficzną przychodzę i w mojej opinii jest piękna. Rewelacyjne, barwione brzegi, które tworzą śliczny, idylliczny obrazek. Grzbiety imitujące front dworu z uroczymi oknami. Kolorystyka, która nie jest jaskrawa, jest zaś delikatna, jak mgiełka ulotna i słodka. Cały komplet prezentuje się absolutnie zjawiskowo! 

Każdemu, kto BRIDGERTONÓW lubi - polecam, a jeśli ktoś chce eksperymentować (jak ja) to niech eksperymentuje z tymi eleganckimi wydaniami - półka będzie się do was uśmiechać. Ładne, klasycznie zaprojektowane - treść prosta, banalna, urocza i lekka jak wata cukrowa. 

wydanie ekskluzywne

tom 7

BRIDGERTONOWIE

Wydawnictwo Zysk i S-ka 

egzemplarz recenzencki

π

#recenzjePi "TAJEMNICA STAREGO DWORU Montgomery Bonbon" Alasdair Beckett-King (tekst), Claire Powell (ilustracje)

TAJEMNICA STAREGO DWORU tom 3 serii o zwariowanym, nietypowym, trochę dziwnym detektywie "przebierańcu" Montgomerym Bonbon'ine. Jest to kolejna odsłona lekkich, wzorowanych na klasycznych opowieściach kryminalnych - przygoda z dziewczynką w roli detektywa. Jak już wspominałam, lubię sięgać po książki przeznaczone dla młodszego czytelnika, ponieważ dają mi smak dzieciństwa i swobody, nieograniczonej niczym wyobraźni... to miłe uczucia.

Jaki jest ten tom 3? Jest poziomem równy z poprzedzającymi go tomami. Cała seria jest równa, na podobnym poziomie a moja większa sympatia do np. pierwszego tomu wypływała z miejsca, w którym toczyła się akcja. Tutaj mamy STARY DWÓR i przyznaję, że trudno o lepszą lokalizację. Jeśli do tego dodamy trupa w klatce z małpami - to robi się naprawdę ciekawie.

Można zastanawiać się, jak tym razem dziadek z wnuczką poradzą sobie z zagadką? I czy koleżanka Dana (pełni funkcję Watsona) pomoże? Cóż, żeby się tego dowiedzieć, książkę należy przeczytać - a czyta się szybko, więc raz dwa i mamy to.

Bywało, że podczas poznawania przygód Bonbon'a myślałam: jak to, że małą dziewczynkę wplątuje się w prawdziwe zbrodnie? W prawdziwe trupy? To było dziwne, ale przecież chyba o tę sprzeczność w tej serii chodzi. Uważam, że autor własnie ta tym nieco czarnym humorze i mocno przerysowanych bohaterach - wygrywa. Uznaję to więc za interesujący zabieg i niecodzienny.

Książki są także świetnie wydane. Tomy tworzą spójną całość i każdy ozdabiają klimatyczne, świetnie dopasowane do treści ilustracje Claire Powell. Myślę, że to interesująca seria, którą można "wypróbować" i na sobie i na dziecku zainteresowanym tajemnicami.

gdzie ten diament?

tom 3

Montgomery Bonbon

Wydawnictwo Kropka

egzemplarz recenzencki

π

#recenzjePi "CIĘŻAR NATURY jak zmiany klimatu wpływają na umysł, mozg i ciało" Clayton Page Aldern

"CIĘŻAR NATURY jak zmiany klimatu wpływają na umysł, mózg i ciało" pióra neuronaukowca i dziennikarza Claytona Page Aldern'a, to książka oczywiście popularnonaukowa, ale też i (w moim odczuciu) silnie psychologiczna. Autor bowiem skupia się na wpływie jaki mają zmiany klimatu na człowieka - i ten wpływ często jest zaskakująco "samopoczuciowy". Nagle okazuje się, że pogoda oddziałuje na charakter i nastrój - i teraz podkreślę, że "nagle" wcale nie jest "nagle", bo przecież odkąd pamiętam pogoda miała wpływ na mój nastrój. Wiodącą sprawą jest zatem nie sam wpływ, ale nasza świadomość ów zjawiska.

To, co mi się bardzo w książce podobało, to właśnie ta analiza neuronaukowa, ta zadziwiająca ludzka skłonność popadania w skrajności, gdy na zewnątrz idzie nie tak, jakbyśmy chcieli. Skoro świat krzyczy - nasze ciała również zaczynają wyć z rozpaczy. Widzimy problemy z pamięcią - które zostały świetnie omówione przez autora, ale widzimy także realne skutki klimatu (tłumaczonego tu nie jako pogoda - a jako kultura) - klimatu, który zaczyna za nas podejmować decyzje, tylko z pozoru z nim niezwiązane.

Uczciwie przyznaję, że nie wszystko łyknęłam jak pelikan. Część tez autora skłaniają mnie do dalszego poszukiwania, ale Aldern sprawił, że na temat zmian klimatu spojrzałam z zupełnie innej strony a takie lektury szczególnie cenię.

CIĘŻAR NATURY jest bardzo dobrze napisaną pod względem stylistycznym książką. Świetnie się czyta, każdy rozdział wciąga i o ironio w CIĘŻARZE NATURY" nie czuć czytelniczego ciężaru czytania. Oczywiście polecam, ja nie mogę oprzeć się żadnej książce wydanej przez bo.wiem pod szyldem serii #nauka.

dzisiaj pada deszcz - jak się masz?

seria #nauka 

bo.wiem

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

egzemplarz recenzencki

π

#recenzjePi "ŚMIAŁY" Elżbieta Cherezińska

ŚMIAŁY jest moim drugim spotkaniem (po GRZE W KOŚCI) z twórczością Elżbiety Cherezińskiej... czyli, spokojnie mogę napisać, że dopiero wchodzę w jej literacki świat. Zupełnie nie dziwi mnie dlaczego zyskała taką popularność. Jest niezwykle zdolną pisarką, posiada piękny styl a jej dialogi są naturalne, choć przecież stylizowane i mogłoby się wydawać, że nam - współczesnym - będą brzmieć dziwnie. Cherezińska czaruje historią a to nie jest łatwa działka. Myślę, że udało się jej to, co chyba nikomu się (współcześnie) nie udało - naprawdę zainteresowała Polaków dziejami Ojczyzny.

Bolesław Śmiały (Szczodry) był postacią wręcz idealną na książkę. Jego życiorys - barwny, kontrowersyjny, pełen dramatów i decyzji, które niosły wielkie konsekwencje - to, w rękach Cherezińskiej - przepis na sukces. Jestem zaskoczona, jak dobrze czyta się tę książkę, jak płynnie przechodzi się z rozdziału do rozdziału. Oczywiście czasem blokowałam się na opisach, ale nie dlatego, że są złe, lecz bardziej wymagające.

ŚMIAŁY, to pierwsza część opowieści o tym niezwykłym władcy. Już czekam na drugą odsłonę, zdaje się, że tę bardziej dramatyczną. SZCZODRY już rozgrzany na półkach i gotowy do świeżutkiej premiery - będzie ciekawie, bo była to zaprawdę postać wyjątkowa.

Poznawanie historii z książek Cherezińskiej, to świetny pomysł. Jeśli komuś podręcznikowe sposoby nie podchodzą, do radzę sięgnąć po np. ŚMIAŁEGO. Uczciwie napiszę, że podobał mi się bardziej od GRY W KOŚCI - choć i ona zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Jest to porządna, dopracowana literatura a w przypadku ŚMIAŁEGO jedno zdarzenie goni następne i rodzi napięcie.

ŚMIAŁY jest pozycją ślicznie, elegancko wydaną. Mamy piękny projekt obwoluty, ale także to, co pod nią jest zjawiskowe. Bardzo polecam i czekam na SZCZODREGO... będzie się działo.

kontrowersyjny władca z ludzkiej strony

tom 1

Bolesław II

Wydawnictwo Zysk i S-ka

egzemplarz recenzencki

π

#recenzjePi "JUŻ CZAS" Cleo Qian

Zbiory opowiadań bardzo lubię, dają mi szybko odpowiedź na fabularne pytania i jeśli są dobrze napisane - to posiadają inną moc, niż powieść... jest to moc prostoty, klarownego przekazu i pokazu stylu literackiego autora. Uważam, że jeśli pisarz pisze pięknie opowiadania, to znak, że jest świetny, że naprawdę ma talent. Biorąc to wszystko pod uwagę po JUŻ CZAS, czyli krotką formę razy jedenaście - musiałam sięgnąć.

JUŻ CZAS jest debiutem literackim Cleo Qian i trochę mnie debiutowanie zbiorem opowiadań zdziwiło. Jest to raczej niepopularne, wydawcy wolą powieści na początek a dopiero potem, po jakimś sukcesie, są skłonni autorowi wydać opowiadania. Tu zdarzyło się inaczej i myślę, że dobrze się stało. Qian w tych jedenastu tekstach wyraźnie pokazuje swój styl i w moim odczuciu jest on jak napromieniowane krople deszczu uderzające o brudny asfalt, podświetlane nocą światłem migającej latarni.

Czym obdarzyła nas pisarka? Surrealizmem połączonym z szarą codziennością a w tle przez cały czas słychać tykanie zegara. Są to teksty raczej ponure, pełne beznadziei - bo CZAS zawsze wprowadza beznadzieję, otępienie, skamlenie bitego psa. Nie są to na pewno historie pokrzepiające. One wyraźnie pokazują, że CZASU nie da się cofnąć.

I własnie! Autorka uderza w czułą strunę pod postacią TEGO MOMENTU, w którym człowiek zdaje sobie sprawę, że już nic nie da się cofnąć, że to, co minęło - minęło naprawdę. Myślę, że to dlatego tak często wspominamy dzieciństwo (jeśli było dobre) i za nim tęsknimy. Wtedy wszystko trwało dłużej i nic nie było całkiem na poważnie.

Wspomniałam już, że cenię opowiadania, ale wydanie debiutu pod postacią opowiadań jest ryzykowne z jednej przyczyny: pierwszy tekst zawsze wydaje się świeży, ale następne zdają się podobne. Jest to kwestia stylu, poruszanych tematów - a tu mamy przecież wątek przewodni - czas. Moim zdaniem autorka nie uchroniła się przed tym i dlatego chyba najbardziej podobała mi się pierwsza historia - bo to z nią odkryłam styl Qian, jej wrażliwość i surrealistyczną mgłę codzienności. Oczywiście wszystkie teksty były dobre, ale po paru można było popaść w melancholię powtórzonego nastroju.

Seria z Żurawiem właściwie nigdy mnie nie zawiodła. Nawet jeśli jakaś książka mi się mniej podobała, to nigdy nie uznałam, że niepotrzebnie po nią sięgnęłam. Jest to seria wyławiająca ciekawe, nietuzinkowe opowieści i tak samo jest z JUŻ CZAS - dlatego polecam, to dobra rzecz.

czasu nie cofniesz, nie schowasz w słoiku, nie posiądziesz

Seria z Żurawiem

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

bo.wiem

egzemplarz recenzencki

π

#recenzjePi "MONTGOMERY BONBON śmierć w latarni morskiej" Alasdair Beckett-King (tekst), Claire Powell (ilustracje)

ŚMIERĆ W LATARNI MORSKIEJ, to tom 2 serii o specyficznym detektywie o imieniu MONTGOMERY BONBON. Pierwsza odsłona serii, czyli MORDERSTWO W MUZEUM podobała mi się i odnalazłam w tej historii lekkość i dziecięcy charakter połączony z tą nieprawdopodobnością, którą tylko mali bohaterowie potrafią pojąć. Jak zatem wypadła kolejna część?

LATARNIA MORSKA już sama w sobie jest świetna na miejsce przestępstwa (trzeba przyznać, że autor Alasdair Beckett0King ma dobry gust do miejscówek - teraz latarnia, przedtem muzeum - a w trójce będzie hoho super dwór) a bohaterowie jak zawsze dość uroczy. Zwłaszcza podoba mi się koncepcja dziadka działającego z wnuczką pod przykrywką i rozwiązujących razem naprawdę poważne rzeczy - morderstwa, to nie przelewki.

Przyznaję, że tom 2 nieco mniej mi przypadł do gustu, co nie oznacza, że jest zły. Ja po prostu bardziej wkręciłam się w fabułę tomu 1. Tutaj może zaczęłam dostrzegać więcej luk fabularnych, zbyt prostą ścieżkę postępowania bohaterów i mniejszą tajemniczość. Jest to jednak - zdaje się - wyłącznie wina mojego wieku. Lecz - bawiłam się dobrze a rozwiązanie zagadki było satysfakcjonujące - nawet mrożące krew w żyłach. Swoją drogą ciekawa ta dziewczynka - detektyw, która wszystkich robi w lolo.

Seria jest ślicznie wydana. Ilustracje Claire Powell robią robotę i dodają bardzo dużo fabule - czasem nawet ją zwyczajnie ratując. Ja już sięgam po tom 3 i z tego co wiem jest jeszcze tom 4, ale na tę chwilę nie ma go na polskim rynku - będę wyglądać, bo 3 już ciepła w moich dłoniach!

burza nie w szklance wody

tom 2

MONTGOMERY BONBON

Wydawnictwo Kropka

egzemplarz recenzencki

π